شبی نه چندان خاطره انگیز که قرار بود خاطره انگیز باشد
نمی دونم شما متولد چه سالی هستید ولی اگر مثل من متولد دهه ی 60 باشید حتماً فیلم های کودکانه ی دوره ی ما یادتان هست. فیلم هایی که در دوره ی کودکی ما ساخته و اکران شد و بخش زیادی از خاطرات کودکی ما را ساخت. یکی از این فیلم ها "پاتال و آرزوهای کوچک" بود. فیلمی که هر چه قدر ببینم باز هم برایم لذت بخش و شیرین است. به تازگی این فیلم در برنامه ی اکران چند سینما از جمله سینما پردیس ملت قرار گرفته. جایتان خالی دیشب تصمیم گرفتیم با خانواده برای دیدن این فیلم به سینما پردیش ملت برویم. نمی دانم تا به حال گذارتان به این سینما افتاده یا نه ما که بار اولمان بود و از همه جا بی خبر گمان می کردیم ماشین رو در پارکینگ مجهز این مجموعه می گذاریم و شبی لذت بخش را با دیدن فیلمی زیبا می گذرانیم! ولی در همان ابتدا معلوم شد تصور کاملاً غلطی داشتیم. پارکینگ سینما پردیس ملت، پر شده بود . دیگر ظرفیت نداشت! با این که ما بلطی مان را رزو کرده بودیم ولی مثل این که برای کسی کوچکترین اهمیتی نداشت. دیگر دردسرتان ندهم. قید سینما رفتن رو زدیم و به قدم زدن در پارک نزدیک منزل قناعت کردیم.ولی هنوز حسرت دیدن یکی از بهترین فیلم های دوران کودکی ام باقی است...
